Logopedie bij niet aangeboren hersenletsel

Logopedisten hebben een belangrijk aandeel in de zorg van patiënten met een (chronische) neurologische aandoening. Zo kunnen communicatie, eten en drinken problemen geven als gevolg van bijvoorbeeld een beroerte, ziekte van Parkinson of dementie.

Logopedisten onderzoeken, behandelen en geven voorlichting op het gebied van spraak-, taal-, gehoor-, stem- en slikproblemen, als gevolg van een neurologische aandoening.

Denk hierbij aan moeizame spraak- of mondmotoriek, voedingsproblemen, taalproblemen of concentratie- en waarnemingsproblemen. Daarnaast adviseert zij patiënten, familie en verzorgend personeel. Zij bemiddelt ook bij het zoeken naar communicatiehulpmiddelen.
Vaak ontstaan na de intensieve revalidatiefase pas duidelijke hulpvragen, omdat mensen in de thuissituatie tegen problemen in de communicatie aanlopen.

Logopedisten hebben dan ook in de eerste lijn een belangrijke taak omdat zij werkelijk kunnen bijdragen aan verbeteringen op het gebied van communicatie of achteruitgang kunnen helpen tegengaan. Daarbij zijn logopedisten een belangrijke gesprekspartner voor familie, verzorgenden en andere disciplines, waarbij advisering over mogelijkheden/participeren in de thuisomgeving een van de hoofdtaken is.

Logopedie bij neurologische aandoeningen richt zich op het verbeteren van communicatie en veilig eten en drinken. Het werkterrein van een logopedist is dan ook heel breed. Stoornissen op het gebied van stem, spraak, taal, gehoor en slikken behoren tot de kennis- en behandelgebieden van de logopedist. Veel stoornissen die logopedisten onderzoeken of behandelen, hebben een neurologische basis. Voorbeelden zijn afasie, dysartrie, verbale apraxie of dysfagie.

Maar ook concentratieproblemen, hemiparese, stemplooiverlamming en auditieve verwerkingsproblematiek kennen een neurologische oorzaak.

Voor meer informatie over logopedie bij neurologische aandoeningen verwijzen wij naar onze folder: logopedie-en-neurologische-aandoeningen