16 april 2023 is het World Voice Day. Het thema van dit jaar is Your Voice Matters. Speciaal voor deze dag deelden onze cliënten Nieloefaar en Simone hun verhaal.
Het verhaal van Nieloefaar:
Zal ik ooit nog kunnen zingen?
Als zangeres is het mijn grootste angst om mijn stem te verliezen of te beschadigen. Helaas was mijn angst realiteit geworden na maanden lang intensief gezongen te hebben op een verkeerde manier.
Ik ging naar de kno-arts en hij zei dat ik te maken had met een licht sluitingsdefect. Gelukkig vertelde hij erbij dat het niet het einde van de wereld was en ik werd doorverwezen naar Logopedie Flevoland om de schade te herstellen en de juiste technieken aan te leren.
Doordat ik nu een tijd in behandeling ben bij LogoFlevo, weet ik hoe ik mijn stem op een gezonde manier kan gebruiken en inzetten, voor op een langer termijn.
Dit hebben we voor elkaar gekregen door samen veel te oefenen met reso
en.
Doordat ik nu een tijd in behandeling ben bij LogoFlevo, weet ik hoe ik mijn stem op een gezonde manier kan gebruiken en inzetten, voor op een langer termijn.
Dit hebben we voor elkaar gekregen door samen veel te oefenen met resonantie, tongplaatsing, kaakstand, trillingen en verdere oefeningen waardoor mijn stembanden goed kunnen sluiten. Hiermee heb ik ook zelf elke dag thuis kunnen werken door de oefeningen die meegegeven waren door de logopediste en met behulp van de VoiceFocus app.
Mijn angst om niet meer normaal te kunnen zingen is niet meer van toepassing en ik kan weer met alle zekerheid op het podium staan!
Het verhaal van Simone:
Simone kan zich nu echt laten horen!
Als vrouw van 38 vind ik het heel belangrijk om volop mijn leven te kunnen leiden, ook al sta ik nog best ver aan het begin van mijn gender transitie en nog op de wachtlijst voor het ziekenhuis. Stem is daarin super belangrijk, en ik merkte dat hoe meer ik als vrouw naar buiten ging treden en ook het contact met anderen aanging, mijn mannelijk klinkende stem echt in de weg ging zitten. Het liefst zei ik maar helemaal niks tegen iemand op straat of bij de kassa, vooral om de ander niet te laten schrikken en toch gelijk weer als man gezien te worden.
Nou wist ik wel dat logopedie dan een optie was, maar ik heb er wel tegenop gezien om dat er dan ook nog bij te doen – zo’n transitie is echt een drukke uitdagende periode. En had ik er nu echt zoveel last van? Ik ben blij dat ik het wel geprobeerd heb.
Eigenlijk vond ik het oefenen wel heel leuk en interessant om meer over hoe mijn stem eigenlijk werkt te leren. Na een halfjaar logopedie is er nu echt al weer zoveel veranderd! Nu vind ik het fijn om hardop “goeiemorgen“ te zeggen of iemand de weg te wijzen; even een oefenmomentje, en ik kan eigenlijk wel aan mijn stem kan wennen zo. En het belangrijkste is nog wel dat mijn stem niet meer in de weg staat om contact te maken met mijn medemens, ik vind het nu echt fijn om mij te laten horen!
